Vliegwieltraining

Wat is vliegwieltraining?

Vliegwieltraining is een unieke trainingsmethode, die ook wel isoinertiale training wordt genoemd. Het is een trainingsmethode die door de NASA werd gebruikt om astronauten in de ruimte te laten trainen om verlies van spiermassa te beperken. In de isoinertiale methode wordt de verrichtte kracht in de concentrische (dit is het aanspannen/verkorten van een spier) fase omgezet in kinetische energie en vervolgens wordt deze kinetische energie geabsorbeerd in de excentrische (dit is het gecontroleerd verlengen van een spier) fase.

Dit werkt als volgt: Door de heen en weer beweging, wordt de maximale concentrische inspanning omgezet in een excentrische weerstand. Het doel is om het vliegwiel tot stilstand te brengen en vervolgens weer met een concentrische inspanning in beweging te zetten. Om deze weerstand goed te kunnen verwerken is een goede timing essentieel om de remmende beweging in te zetten. Hoe harder de beweging gestart wordt hoe hoger de excentrische weerstand zal zijn.

Het resultaat van deze methode is dat, naast het concentrische vermogen van spieren, het excentrische vermogen van spieren wordt geprikkeld

Ontstaan vliegwieltraining
Vliegwieltraining heeft haar roots in de ruimtevaart. Door het ontbreken van zwaartekracht in de ruimte kregen astronauten bepaalde aandoeningen, zoals spieratrofie en vermindering van de botdichtheid. De oplossing voor deze aandoeningen is vliegwieltraining, omdat vliegwieltraining onafhankelijk van de zwaartekracht is, doordat de gewichten uit de traditionele training zijn vervangen door een op een as draaien vliegwiel. De NASA heeft de vliegwieltraining dan ook omarmd en vandaag de dag zien de (top)sport, revalidatie en fysiotherapie ook de meerwaarde van deze manier van trainen.